Column van Harry Rijken

Het denken over en schrijven van deze column begon in de aanloop naar de Israëlzondag (6 oktober) en de herdenking van de inval en gruwelijkheden door Hamasstrijders vanuit de Gazastrook (7 oktober), waarbij ik me niet los kan maken van het mateloze geweld waarmee Israël nu Hamas en Hezbollah probeert te vernietigen en en passant de Palestijnen en Libanezen ontzaglijk veel leed bezorgt. En dan verschijnt er op 8 oktober ook nog het rapport over de staat van ons klimaat, waarin in 16 grafieken haarfijn geïllustreerd wordt dat het toch echt helemaal de verkeerde kant op gaat.

Ondertussen zie ik in ons dorp dat de middenstand ons al in Sinterklaas- en kerststemming probeert te krijgen: de winkels liggen ’als vanouds‘ alweer vol met pepernoten en kerstballen …

Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar ik voel me daar heel ongemakkelijk bij. Straks met kerst zingen we weer “Vrede op aarde“ en ondertussen staat de wereld in brand, worden er vele uitzichtloze oorlogen uitgevochten, bloeit de wapenindustrie als nooit tevoren en krijgen we het op onze aardkloot steeds benauwder.

In mijn studentenjaren demonstreerden we voor de Vrede en nu demonstreert men òf voor de Israëlische òf juist voor de Palestijnse zaak. Meer en meer staat men recht tegenover elkaar …

Ik geloof niet zozeer in een God die van boven op ons neerkijkt, maar als die er zou zijn dan zou die ons hoofdschuddend aanzien: wat een puinhoop maken we er met z’n allen van! Dat had hij/zij toch anders bedoeld! Ik moest aan dit beeld denken bij de fantastische muurschildering (’street art‘ heet dat tegenwoordig) van Piet Rodriguez, die ik vond tijdens een rondwandeling door Hasselt (B), zie foto.

De herfst is de tijd van inkeer. De tijd waarin we nog eens goed bij onszelf te rade kunnen gaan hoe het ons vergaat en of we nog op de goede weg zijn. En tegen de tijd van Kerstmis zouden we dan toch een beeld moeten hebben van ons ’nieuwe leven’. Hoe we het daarna (al dan niet met Jezus als voorbeeld!) anders en beter willen doen.

Ik wens ons daarbij veel wijsheid en liefde toe. Ik ben een optimistisch mens: als we het met z’n allen echt beter willen en doen, dan moet het toch lukken om in harmonie met elkaar en onze natuurlijke omgeving te leven. Dan kunnen we met recht en reden weer zingen over “Vrede Op Aarde“!

Harry Rijken

oktober 2024