Mensen markeren perioden in de tijd. Zij maken herinneringen die weer sterk naar voren komen wanneer je van hun overlijden hoort. In het Twents: ’uit de tijd gekomen’, zoals mijn zwager F. zo mooi kan zeggen. In de afgelopen weken zijn vier van zulke mensen uit de tijd gekomen. Van onze tijd overgegaan naar een andere tijd.

Huub

Het overlijden van Huub Oosterhuis zorgt voor een breed scala aan artikelen in allerlei media. Die artikelen bepalen mij bij de vraag welke invloed hij op mijn geloof heeft gehad. De prachtige teksten en liederen die mij raken, waarbij niet te verwoorden gevoelens door Huub Oosterhuis verwoord zijn.

‘Wonen overal, en nergens thuis’, ‘Zomaar een dak boven wat hoofden’, ‘Zolang er mensen zijn op aarde’ en het onnavolgbare ‘Ken je mij’. Als ik die titels van liederen lees, hoor ik gelijk de melodie en begint het in mij te zingen.

Wim

“De Tegenpartij: geen gezeik, iedereen rijk!” en “De tuin winterklaar maken”. Het  zijn iconische uitspraken van Jacobsen en Van Es. De typetjes die Wim de Bie en Kees van Kooten gestalte gaven, komen regelmatig in mijn gedachten. De oud-leraar Duits, O. den Beste, en de gebroeders Temmes. Zoon Frank die zo hevig verlangt naar een wilde meid onder de kerstboom, maar daar voor behandeld is. Het zijn kostbare herinneringen, waarvan ik mij afvraag welke invloed Wim de Bie op mijn ontwikkeling heeft gehad.

Johan

In eigen kring hoorden we niet lang geleden van het overlijden van Johan Schaap.

In de nieuwsbrief van 31 maart staat in het mooie ‘In memoriam’: “Johan heeft zich op lokaal terrein ingespannen om onze geloofsgemeenschap te ondersteunen, vaak met het financieel advies maar ook met wijze bemoeienis.” Wijze bemoeienis: in twee woorden de herinnering aan een mooi mens.

Riet

Als slotlied bij een van de vieringen in ons Witte Kerkje zongen we het Oosterhuis lied “Ken je mij”. Na afloop sprak ik daar met Riet ten Ham over, want het deed mij direct denken aan de uitvaart van haar man Jan, waar we eveneens dat lied zongen. Zo’n lied waarvan je voelt dat het bij je past en dat het verwoord wat je voelt, maar waar ik niks van begrijp. Zo spraken we er samen over. Goede herinneringen kwamen boven.

Goede herinneringen aan mensen die op de een of andere manier invloed hebben gehad op wie ik ben. Op mijn denken over geloof, spiritualiteit, mijn ‘zijn’.

Tot slot een gedicht van Huub Oosterhuis:

Sterven zal je ooit.

Maar vandaag en god weet morgen

kun je leven, doen, zien,

iemand voor iemand zijn misschien

en het verschil maken, toch,

tussen onverwisselbaar uniek en om het even,

tussen dood en leven

Gert van Dalen