Bericht aan de reizigers

Bestijg de trein nooit zonder uw valies met dromen,

dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen.

Zit rustig en geduldig naast het open raam:

gij zijt een reiziger en niemand kent uw naam.

Zoek in ’t verleden weer uw frisse kinderogen,

kijk nonchalant en scherp, droomrig en opgetogen.

Al wat ge groeien ziet op ’t zwarte voorjaarsland,

wees overtuigd: het werd alleen voor u geplant.

Laat handelsreizigers over de filmcensuur

hun woordje zeggen: God glimlacht en kiest zijn uur.

Groet minzaam de stationschefs achter hun groen hekken,

want zonder hun signaal zou nooit één trein vertrekken.

En als de trein niet voort wil, zeer ten detrimente

van uwe lust en hoop en zuurbetaalde centen,

Blijf kalm en open uw valies; put uit zijn voorraad

en ge ondervindt dat nooit een enkel uur te loor gaat.

En arriveert de trein in een vreemdsoortig oord,

waarvan ge in uw bestaan de naam nooit hebt gehoord,

Dan is het doel bereikt, dan leert gij eerst wat reizen

betekent voor de dolaards en de ware wijzen…

Wees vooral niet verbaasd dat, langs gewone bomen,

een doodgewone trein u voert naar ’t hart van Rome.

———————————-

uit: Verzamelde Gedichten (1964

Schrijver: Jan van Nijlen

Nu het voorjaar weer lonkt komen de plannen te voorschijn. Een dagje uit, een weekje vakantie, een lange reis. Misschien wel een treinreis, zoals in het gedicht van Jan van Nijlen uit 1964. Hij maakt in het gedicht een bijzondere reis met zijn valies vol dromen, onderweg van alles tegenkomend.

Naar aanleiding van dit gedicht en een tekst van de schrijver David Whyte, uit een pop-up-gedachte van Rikko Voorberg, deel ik graag wat gedachten over “reiziger zijn.”

Zijn wij we niet altijd op reis, zoals een pelgrim? Een pelgrim is iemand die voorbij gaat, iemand die hier is, maar ook onderweg naar ergens anders. Iemand die nooit zal weten wat het belangrijkst is: de weg of de bestemming of de mens die er heen loopt.

We zijn allemaal reizigers en hebben onderweg zichtbare en onzichtbare hulp nodig om te overleven. Tijdens onze reis bestaan we door contact, ontmoetingen en voortdurend verder gaan.

Onderweg zijn er onverwachte ontmoetingen, zijn er obstakels, lopen dingen anders dan bedacht. Maar de reis gaat door en onderweg brengen onze zintuigen ons in contact met de omgeving. We mogen zien, horen, ruiken, proeven en voelen.

Wellicht realiseren we ons steeds meer dat we ons bewegen door het leven als in een oogwenk. We zijn simpelweg op doorreis, reizigers tussen hier en daar.

De manier waarop we onszelf geven aan deze pelgrimsroute zou je kunnen zien als een vorm van geloof, nooit precies wetend wat er volgt op de bestemming en wat we daar mogen gaan ontdekken.

Gaandeweg wordt de reis naar het gestelde doel ook een reis naar binnen. Tijdens onze reis brengen we immers kostbare herinneringen van ‘het toen’ met de vanzelfsprekende ervaring van ‘het nu‘ samen. Deze ervaring nemen we mee. En hoe mooi is het om tijdens je reis regelmatig uit je valies met dromen te putten. Even weg van het alledaagse leven, de sleur doorbreken. Je hoeft je niet druk te maken en richt je blik op wat er naar je toe komt. Waar de reis van je leven ook naar toevoert, uiteindelijk vind je je bestemming.

Met het voorjaar in het vizier wens ik iedereen de komende tijd een prachtige voortzetting van de reis!

Marieke de Vries-Hofman

22 februari 2025